Κοντά στα κύματα θα χτίσω το παλάτι μου Θα βάλω πόρτες μ' αλυσίδες και παγώνια Και μες στη θάλασσα θα ρίξω το κρεβάτι μου γιατί κι οι έρωτες μου φάγανε τα χρόνια Να κοιμηθώ στο πάτωμα να κλείσω και τα μάτια γιατί υπάρχουν κι άτομα που γίνονται κομμάτια Ξυπνώ μεσάνυχτα κι ανοίγω το παράθυρο κι αυτό που κάνω ποιος σου το' πε αδυναμία Που λογαριάζω το μηδέν μου με το άπειρο και βρίσκω ανάπηρο τον κόσμο στα σημεία Να κοιμηθώ στο πάτωμα να κλείσω και τα μάτια γιατί υπάρχουν κι άτομα που γίνονται κομμάτια...
쓸쓸한 바람을 타고 비가 내리는 날은 내 응어리진 그리움도 서러운 비가 되어 내리고 뼈아픈 한숨으로 가슴 아프다
사랑함에도 함께 할수 없는 슬픔 오늘처럼 비가 내리는 날이면 주체할 수 없는 그리움은 서러운 눈물로 흘러 골짝을 지나고 강뚝을 넘는다
아직도 어두운 거리에 비는 내리고 쏟아지는 빗물에도 흐르지 못한 그리움은 내 가슴에 아픔으로 고여 있고
그대 가슴에 깃들지 못해 방황하는 영혼은 한 줄기 빛도 들지 않는 눅눅하고 우울한 가슴으로 차거운 빗속에 서성인다
